آمپول مگلومین آنتی مونات

شکل دارویی

آمپول تزریقی

مقدار و نحوه مصرف

دستور مصرف دارو را پزشک تعیین می کند. در ادامه میزان مصرف متداول آمپول مگلومین آنتی مونات ذکر شده است. این دارو می تواند به صورت تزریق عمیق عضلانی و تزریق Intralesional مصرف گردد.

لیشمانیوز احشایی: تزریق عضلانی ۲۰ میلی گرم آنتی مونی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز معادل ۷۵ میلی گرم مگلومین آنتی مونات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز (حداکثر تا ۸۵۰ میلی گرم آنتی مونی) به مدت حداقل ۲۰ روز متوالی. درمان باید تا زمانی که انگل به طور کامل (در نمونه حاصل از آسپیره طحال در فواصل ۱۴ روزه) حذف گردد، ادامه یابد.
لیشمانیوز جلدی:

لیشمانیوزهایی به جز برزیلی و آمازون: تزریقIntralesional حتما باید در مراحل اولیه ابتلا انجام شود و تا هنگامی که زمینه ضایعه سفید گردد، باید ادامه یابد. اما در صورتی که ضایعات متعدد، ملتهب یا زخم شده باشد یا در محلی باشد که ایجاد تغییر شکل یا ناتوانی اعضا و یا انسداد مجاری لنف وجود داشته باشد، بایستی به شکل سیستمیک درمان شود.

درمان موضعی: تزریق Intralesional 1 تا 3 میلی لیتر در ریشه ضایعه و سپس یک تا دو بار به فاصله یک تا دو روز تکرار شود.
درمان سیستمیک: تزریق عضلانی۱۰ تا 20 میلی گرم آنتی مونی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز معادل ۳۷ تا 7۵ میلی گرم مگلومین آنتی مونات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز تا چند روز پس از مشاهده علائم بهبودی یا عدم وجود انگل در اسمیرslit-skin .

لیشمانیوز برزیلی (جلدی و جلدی-مخاطی) و لیشمانیوز آمازونی (مخاطی): ۲۰ میلی گرم آنتی مونی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز معادل 7۵ میلی گرم مگلومين آنتی مونات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز (حداکثر تا ۸۵۰ میلی گرم آنتی مونی) تا زمان درمان ضایعه (حداقل 4 هفته برای لیشمانیوز برزیلی و چندین ماه برای لیشمانیوز آمازونی).

هر آمپول برای یکبار مصرف است. باقیمانده محلول را پس از مصرف،دور بریزید.

هشدارها

محلول باید شفاف باشد، لذا چنانچه ذرات ریز در آن مشاهده شد، آمپول را قبل از مصرف به خوبی تکان دهید. در صورتی که ذرات باقی ماندند، از مصرف آمپول خودداری نمائید.
در زمان درمان با این دارو بایستی از رژیم غذایی پر پروتئین استفاده شود.
در صورت وجود هر گونه کمبود مواد مغذی از جمله کمبود آهن در بدن، پیش از شروع درمان باید این کمبودها جبران شود.
در طول درمان با این دارو، باید عملکرد کلیه و کبد، نوار قلب و فاکتورهای خونی بیمار، تحت پایش باشد و در صورت مشاهده نتایج غیر طبیعی دوز دارو کاهش یابد.
در صورت مشاهده علائمی همچون سرفه، استفراغ و درد موضعی در طول تزریق، دریافت دارو را متوقف کنید.
در صورت نیاز به افزایش دوز دارو بایستی این کار به آهستگی صورت گیرد.
این دارو حاوی سولفیت است، بنابراین ممکن است موجب بروز واکنش های آلرژیک یا برونکواسپاسم شود.

عوارض جانبی

هر دارویی به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز بشود. گرچه همه این عوارض اتفاق نمی افتد، ولی در صورت بروز ممکن است نیاز به توجه پزشکی داشته باشند. عوارض گزارش شده از این دارو شامل موارد ذیل است:

اختلالات اسکلتی- عضلانی، سردرد، خستگی، تنگی نفس، بثورات جلدی، تورم صورت، درد شکمی، افزایش آنزیم های کبدی، پانکراتیت، نارسایی حاد کلیه، آریتمی، افزایش فاصله QT و تغییر موج T در نوار قلب.